Książka ta uznaje kardynalne pytanie o społeczne powinności muzeum za rozstrzygnięte i wiedzie nas o wiele dalej. Oferuje panoramiczną fotografię polskiego muzealnictwa (z możliwością jednak dokonywania analitycznych przybliżeń), które w rytmie zmian muzealnictwa światowego odkrywa publiczność w całym jej zróżnicowaniu i dyferencji oczekiwań. Czytelnik znajduje więc na kartach książki opis relacji muzeum z jego społecznym otoczeniem, pozostających w procesie zmian; skupia uwagę na relacjach ze środowiskami społecznymi, współpracy z organizatorami (w szczególności – samorządowymi), odnajdywaniu się w lokalności. Autorzy wyławiają z bezosobowej publiczności wyspecyfikowane grupy dorosłych w wieku produkcyjnym, seniorów, ale także przyszłych dorosłych i seniorów, czyli dzieci i ludzi młodych. Odpowiadając przy tym na pytania, na ile te osoby i grupy odnajdują spełnienie swych potrzeb we współczesnym muzeum, na ile współczesne muzeum jest w stanie na te potrzeby oddziaływać i je modyfikować.
Książka Bożeny Steinborn „Zadania i satysfakcje muzealnika wobec zbioru przedmiotów zabytkowych" łączy w sobie cechy uniwersalnego zawodowego kompendium warsztatu muzealnika i osadzonego w określonym czasie opracowania „historycznego”, ujawniającego rozmaite wewnętrzne i zewnętrzne uwarunkowania muzealnego mundi początku XXI wieku. Bezdyskusyjną wartością publikacji – poza wiedzą, którą Autorka hojnie dzieli się z czytelnikami – są akcenty Jej osobistej wrażliwości na delikatną materię muzealną oraz własne doświadczenia zawodowe i twórcze poszukiwania rozwiązań problemów muzealnych. Stanowią one świadectwo uczciwej, w zasadniczych kwestiach merytorycznych zazwyczaj bezkompromisowej postawy muzealniczki – postawy godnej głębszej refleksji.
Opracowanie ma charakter precedensowy. Po raz pierwszy w dziejach polskiego muzealnictwa została napisana książka będąca w swojej istocie raportem relacjonującym, bardzo szczegółowo ale w sposób bardzo usystematyzowany, działalność wielkiego muzeum w okresie kilkunastu lat wypełniających czasokres kierowania nim przez jedną i tę samą osobę. Powstał obraz przemian bardzo ważnej instytucji muzealnej, dokument odzwierciedlający przekształcenia w polskim muzealnictwie pod wpływem zupełnie nowych uwarunkowań. Ocalone zostaną więc od zapomnienia fakty i kierunki działania składające się na aktywność w bardzo wymiernym czasie, dostatecznie długim, aby uznać go za pewną epokę w historii muzeum narodowego w Krakowie, jednej z najważniejszych w Polsce instytucji muzealnych. prof. Stanisław Waltoś
Czy współczesne modernizacje muzeów kolekcjonerskich mogą zniszczyć kruchą równowagę pomiędzy zawartą w nich ideą a materią z jakiej zostały stworzone? Jak dostosować je do współczesnych standardów muzealnictwa i przystosować do potrzeb szerokiej publiczności, zachowując przy tym ich integralność i pierwotny charakter? Jak modernizować muzea kolekcjonerskie nie zabijając ich ducha? To tylko niektóre z pytań, które stawiają autorzy książki Anny i Artura Jasińskich „Stare kolekcje – nowa architektura. O problemach modernizacji kolekcjonerskich muzeów sztuki”. Książka ukazała się 15 grudnia nakładem wydawnictwa Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów w serii Biblioteka NIMOZ.
