W muzeach można spotkać różne systemy, które są niezbędne dla funkcjonowania większości z nich. Szczególne miejsce pośród tego zbioru zajmują systemy i urządzenia (zwane zabezpieczeniami technicznymi) wpływające na poziom bezpieczeństwa zapewniany zbiorom i obiektom muzeum oraz zwiedzającym. Istnieje wiele oferowanych przez różnych producentów rozwiązań, rodzajów systemów, odmian urządzeń i nieustannie wprowadzanych nowych osiągnieć techniki, służących poprawie stanu bezpieczeństwa.
Zabezpieczenie techniczne to zarówno zabezpieczenia elektroniczne, jak i zabezpieczenia budowlano-mechaniczne. Przyjmuję się za podstawę zabezpieczenia stosowanie elementów budowlano-mechanicznych. Jako jedyne dają one czas, tak potrzebny ochronie fizycznej czy też personelowi muzeum na podjęcie właściwej reakcji, a jednocześnie zmniejszają koszty związane z zakresem koniecznych do wdrożenia elektronicznych systemów zabezpieczeń lub innych rozwiązań. Ułatwiają też tworzenie stosownych procedur bezpieczeństwa. Rodzaj i zakres zastosowanych środków elektronicznych (systemów, instalacji) naturalnie różni się pomiędzy poszczególnymi muzeami, co wynika przede wszystkim z analiz ryzyka i rodzaju zagrożeń przy uwzględnieniu posiadanych zabezpieczeń budowlanych, mechanicznych, stanu osobowego ochrony fizycznej itp.
Do najczęściej stosowanych rodzajów zabezpieczeń mechanicznych i elektronicznych należą:
Szerszy opis poszczególnych środków zaliczanych do zabezpieczeń technicznych w muzeum - linki:
- System sygnalizacji włamania i napadu - SSWiN
- System kontroli dostępu - KD
- System telewizji dozorowej - CCTV
- Zabezpieczenia mechaniczne
- Elektromechaniczne depozytory kluczy
Wymagania, co do stosowania w muzeach oraz parametrów jakie powinny spełniać poszczególne rodzaje zabezpieczeń, są jasno określone w rozporządzeniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 2 września 2014 r. w sprawie zabezpieczania zbiorów muzeum przed pożarem, kradzieżą i innym niebezpieczeństwem grożącym ich zniszczeniem lub utratą (Dz.