W muzeum, niczym w zwierciadle, odbijają się przemiany kulturowe, dokonujące się w danym państwie, kraju, społeczności. Jest ono, podobnie jak kolekcja, „współrozciągłe” z człowiekiem w czasie i przestrzeni – miejscu o właściwym sobie kontekście politycznym, społecznym czy ekonomicznym. Kwestie te istotne były już w chwili powstania nowoczesnego, bazującego na myśli oświeceniowej muzeum, i obecnie nie straciły na aktualności.
Muzea w 2017 roku to kolejna odsłona zbioru analiz danych zebranych w ramach projektu Statystyka muzeów, który zainicjowano w roku 2013. Niniejsze wydanie jest natomiast drugim tomem rozpoczętej w ubiegłym roku serii wydawniczej Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, podsumowującym piątą edycję projektu. Tak jak poprzednio przedstawiamy Państwu analizy eksperckie oraz zbiór danych w formie graficznej, prezentując wyniki tegorocznych badań. Serdecznie zapraszamy Państwa do lektury.
Opracowanie podsumowuje wyniki pracy powołanego przy NIMOZ zespołu ekspertów zajmujących się zagadnieniami procedur i organizacji pozyskiwania dokumentacji cyfrowej zasobów muzealnych. Jest to rozwinięcie wcześniejszej wersji dokumentu z 2011 roku. Aktualny dokument poza pewnymi rozszerzeniami w części tekstu podstawowego, rozbudowany został o duży rozdział zawierający artykuły uzupełniające, traktujące bardziej szczegółowo niektóre zagadnienia zasygnalizowane w części podstawowej. Mamy nadzieję, że prezentowany obecnie dokument okaże się pomocny przy planowaniu i wdrażaniu procesów digitalizacji w muzeach, jak również, że przyczyni się do otwarcia dyskusji i współpracy miedzy muzeami w tej skomplikowanej materii.
Raport przygotowany przez powołaną przy NIMOZ grupę ekspercką ds. metadanych przedstawia międzynarodowe standardy opisu muzealiów, zarówno schematy służące do budowania systemów ewidencyjnych, wymiany danych, jak również charakterystykę najważniejszych tezaurusów. Zawiera także propozycje rozwiązań możliwych do zastosowania przez pojedyncze instytucje, wskazując równocześnie na konieczność opracowania i wdrożenia rozwiązań o zasięgu krajowym.
Opracowanie jest wynikiem prac powołanej przy NIMOZ w 2012 roku grupy eksperckiej zajmującej się zagadnieniami pozyskiwania wysokiej jakości cyfrowych odwzorowań muzealiów. Podstawowym celem digitalizacji powinno być tworzenie wiernej dokumentacji, opartej na danych pozyskanych w wyniku procedury pomiarowej, dokonanej przy użyciu służących do tego urządzeń, a nie wykreowanej przy pomocy oprogramowania. Główne rozważania poświęcone są teorii i praktyce procesów skanowania i fotografowania obiektów płaskich oraz fotografowaniu i skanowaniu 3D obiektów przestrzennych, a także tworzenia formy prezentacyjnej obiektu na potrzeby udostępniania w internecie. Całość uzupełnia obszerny przegląd sprzętu skanującego.
W październiku 2013 roku zakończyła prace grupa ekspercka zajmująca się schematami metadanych, której prace objęły także kwestie udostępniania tychże danych, a także systemowego i poprawnego identyfikowania opisywanych obiektów. Opracowanie przedstawia koncepcję systemu trwałych identyfikatorów internetowych dla obiektów dziedzictwa kulturowego, opracowany w ramach grupy eksperckiej przez Marcina Werlę. Koncepcja ta stanowić będzie punkt wyjścia w pracach NIMOZ nad systemem udostępniania cyfrowych zasobów muzealnych, z uwzględnieniem ich poprawnego i trwałego identyfikowania w środowisku internetowym.